Ιστορίες του Χωρκού

                     Ιστορίες του Χωρκού:

     Αν είστε λάτρης της εξοχής και οπαδός της επιστροφής στη φύση, ξανασκεφτείτε το.

 Ξεχάστε όσα έχετε ακούσει για τα ειδυλλιακά δειλινά, τη βραδυνή ησυχία και τα ωραία πρωινά στον καθαρό αέρα.  Τον καθαρό αέρα βέβαια ακόμα μπορείτε να τον βρείτε στα χωριά μας. Την ησυχία όμως- μην περιμένετε.  Την κατάπιε κι αυτήν ο τουρισμός. Ο κακώς νοούμενος τουρισμός. Οι ταβέρνες και τα κέντρα διασκέδασης, που ήδη βρίθουν στα ορεινά και συνήθως βρίσκονται στο κέντρο του χωριού, εκτός από τα ωραία παραδοσιακά φαγητά που σερβίρουν, προσφέρουν τώρα και ‘’ζωντανή μουσική’’. Τόσο ζωντανή που την ακούει υποχρεωτικά όλη η κοινότητα, μέσα από τα τεράστια μεγάφωνα, που τη μεταδίδουν στη διαπασών μέχρι τις πρωινές ώρες σε κάθε γωνιά του χωριού. Έτσι, για να μην έχει κανένας χωριανός αμφιβολία ότι στις ταβέρνες υπάρχουν άνθρωποι – αυτοί οι πέντε- δέκα- που θα πιούν και θα μεθύσουν και θα χορέψουν μέχρι το πρωί και το κέφι τους θα κάμουν, κι ας μείνουν ξάγρυπνοι οι άλλοι.

   Αν λοιπόν πάτε στην εξοχή, τα ωραία πρωινά, στον καθαρό αέρα θα ξυπνάτε με πονοκέφαλο και στο κεφάι σας θα χτυπά ρυθμικά στην σφυριά η πενιά του ‘’ζωντανού’’ μπουζουκιού κι ο στίχος του λαικού βάρδου: ‘’ πάτα με και χτύπα με ή τελοσπάντων πάνω – κάτω τέτοια μαζοχιστικά προστάγματα, που ακούγονται σε συχνή επανάληψη τα βράδια από τα μεγάφωνα του ειδυλλιακού χωριού. Όσοι είστε αμετανόητοι  οπαδοί της ζωής στην φύση, πάρτε μαζί σας οπωσδήποτε ωτοασπίδες. Εναλλακτικά, σηκωθείτε από το κρεβάτι και αρχίστε τις ζειμπεκιές κάτω από το φώς του φεγγαριού: ‘’ Πάτα με και χτύπα με…’’

Από τον Κάθηκα,

Ιούλης 2014

Λένια Σοφοκλέους.