- 1 -
- 2 -
Ανά
Κατα
ποιήματα
Λένια Σοφοκλέους
- 3 -
- 4 -
Ποιητική Συλλογή
- 5 -
- 6 -
Αφιερωμένο:
στη Φωτεινή, τη Δάφνη
την Αγγελική και
τον μικρό Αντρέα
Ανά
Κατα
ποιήματα
Λένια Σοφοκλέους
- 7 -
Ποιητική Συλλογή
“Ανά - Κατα
ποιήματα”
Λένια Σοφοκλέους
Οκτώβριος 2021
Πάφος - Κύπρος
Εικονογράφιση:
Φωτεινή Χριστοδούλου
fotinicyprus@hotmail.com
Επιμέλεια έκδοσης:
Δάφνη Χριστοδούλου
©copyright Λένια Σοφοκλέους Email: leniapaphos@gmail.com Blog: lenialogotexnimata.blogspot.com Οκτώβριος 2021
Πάφος - Κύπρος
ISBN: 978 - 9963 - 2046 - 7 - 0
- 8 -
- 9 -
- 10 -
Ανά
Κατα
ποιήματα
Λένια Σοφοκλέους
- 11 -
- 12 -
- 13 -
- 14 -
Στη Φωτεινή
και τη Δάφνη
ΜΑΝΟΥΛΕΣ
Μανούλες γλυκειές, τρυφερές
γερτές πάνω απ’ την κούνια του παιδιού τους χαμογελούν. Λαμπερές χωρίς να το γνωρίζουν με τη λάμψη της μητρότητας
τη λάμψη του λαμπαδηφόρου
που δίνει νόημα στη ζωή
συνεχίζοντας την,
με τόσο κόπο - αχ! καί τί λαχτάρα! Ολα καλά; - όλα καλά μικρές μανούλες, τα παιδιά
με την αγάπη σας θρέφονται, με τα φιλιά στα μάγουλα και με την αγκαλίτσα.
Πάφος
20.6.2021
- 15 -
- 16 -
Γραμμένο για την Αγγελική
την εγγονούλα μου
ΠΙΠΕΡΙΤΣΑ
Φύτρο τρυφερό, φώς της ζωής
μικρή μου Πιπερίτσα! Ομορφιά μου, έρχεσε να φέρεις
τη χαρά έρχεσε και ξαφνικά όλα τ’ άλλα
φαίνονται πολύ μικρά.
Γλυκειά μου Πιπερίτσα κι ας φτάνεις το φθινόπωρο, εγώ θα σε λέω Ανοιξη. Αγάπη της αγάπης μου, καρδούλα της καρδιάς μου άσπρο μου πούπουλο εσύ, γλυκειά μου Πιπερίτσα!
27.4.2020
Πάφος
- 17 -
- 18 -
ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ
Μου αρέσουν οι μπαμπάδες
με τις κόρες και τους γιούς οι μπαμπάδες που δεν ντρέπονται να δείξουν στα παιδιά τους
πόσο τ’ αγαπούν οι μπαμπάδες που αγκαλιάζουν που γλυκομιλούν που ταΐζουν που αλλάζουν που χτενίζουν οι μπαμπάδες που τολμούν
με τα παιδιά τους στα πάρκα
να γυρνούν οι μπαμπάδες της νέας εποχής που κάνουν τους γηραιότερους αισιόδοξα - ακόμα κι άθελα τους να χαμογελούν.
11.5.2021
Πάφος
- 19 -
- 20 -
ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΗΜΑ
Μικρέ κολυμβητή σε είδα σήμερα όπως αποτυπώθηκε η μορφή σου στο χαρτί μικρός και ασχημάτιστος ακόμα να ξαπλώνεις μέσα στην κοιλιά της μάνας σου
και μου είπαν ότι από τώρα κιόλας κουνάς τα μικρά σου ποδαράκια
κολυμπώντας
στον ζεστό, υγρό σου κόσμο. Τολμηρέ μου εσύ, μικρέ κολυμβητή! Σε είδα στον ύπνο μου να
χαμογελάς με το ροδαλό σου στοματάκι σαν κάτι νάθελες να μου πείς... Δεν ξέρω τί μου λες εσύ
εγώ όμως νιώθω τόσο ωραία ξαφνικά που θέλω να σου πώ: Ευχαριστώ. Τόσο απλά.
24.2.2020
Πάφος
- 21 -
- 22 -
ΜΗ ΜΕ ΡΩΤΑΣ
Μή με ρωτάς τί θα μείνει αν αύριο πάψει να γυρίζει η γή μη με ρωτάς- καθόλου- τί θα γίνει αν αύριο ο ήλιος πάψει φωτιά να χύνει
κι αν όλος ο κόσμος - ο κόσμος που ξέρουμε
στη δίνη τ’ ουρανού ξεφτίσει. Μή με ρωτάς! Τί να σου πώ; Ισως, μες του ατέλειωτου χρόνου τη μνήμη σαν μιά λάμψη μακρυνή
εν’ άσπρο μπάλωμα βαθιά
στη μαύρη σκοτεινιά
ανάριο χνάρι στο γύρισμα
της σκόνης τρεμάμενη να μείνει η ανάμνηση από τη μυρωδιά της καλοσύνης των όμορφων μες τη ψυχή,
των άδολων πλασμάτων.
27.3.2020
Πάφος
- 23 -
- 24 -
ΧΡΥΣΟΣΚΟΝΗ
Οταν θα φύγω...
Καθόλου μην κλάψεις, απλά
να κοιτάξεις στον ουρανό ψηλά.Γιατί η ψυχή μου αυτή η ταλαίπωρη που τόσα έχει χάσει - μα δεν έχει αλλάξει - θα μείνει τριγύρο, να περιφέρεται μες τον αέρα τρυφερή και φλογερή σκορπισμένη σε κόκκους - κόκκους χρυσόσκονης να ταξιδεύει στο σύμπαν αέναα σαν ναύτης των άστρων που δεν βρίσκει λιμάνι, αφού τ’ απάγκιο του είναι στη γή. Καθόλου μην κλάψεις όταν θα φύγω μα να θυμάσε πως ένας χρυσόκοκκος απ’την ψυχή μου θα είναι δίπλα σου μες τη ζωή πάντοτε έτοιμος όταν χρειάζεται, με αγάπη αόρατη να σε νοιαστεί.
22.11.2020
Πάφος
- 25 -
- 26 -
ΓΛΥΚΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ
Μαζεύω τις πληγές μου και προχωρώ δεν ξέρω σε ποιό σύμπαν σιγά - σιγά θα μπώ. Γύρω μου φάρμακα πολλά.Γιατροί νοσηλευτές. Εδώ κι εκεί των γάζων αλλαγές... Μα όλα αυτά τα αναιρεί, τα σβήνει τ’ απαλύνει ένα γλυκό χαμόγελο απ’ αυτούς που αγαπώ όταν ανθίζει στα ταλαιπωρημένα τους τα χείλη.
21.4.2021
Πάφος
- 27 -
- 28 -
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Υστερόγραφο. Η ύστερη λέξη η λέξη που αφήνεις για το τέλος. Το τέλος του σημειώματος του παραμυθιού της ιστορίας το τέλος της αγάπης, της στοργής.
Το τέλος της οργής. Κλείνω τα μάτια μου για να ευχηθώ:
Μετά το τέλος, ας γεννηθεί και πάλι μιά νέα αρχή. Αρχή της αγάπης και της στοργής που θάναι ατέλειωτη και δυνατή.
5.5.2021
Πάφος
- 29 -
- 30 -
- 31 -
- 32 -
ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΗΣΗ
Στ’ ανόρεχτο βήμα μου, η κούραση της οικουμένης σέρνεται χαρτογραφώντας το αύριο
ψάχνοντας την αλήθεια, που κρύφτηκε σε φακούς πολυεστιακούς. Η οργή στην άκρη της γροθιάς μου σφίκτηκε το δίκιο, τρύπιο καλάθι τα δάκτυλα μου, χάμω χύθηκε. Η αγάπη - απουσία στη ματιά
η πίκρα σταλαγματιά στα χείλη τα μαβιά. Η αλήθεια γλύστρισε πολύ βαθιά και τώρα δεν μπορεί να λάμψει πιά.
Οκτώμβρης 2016
Πάφος
- 33 -
- 34 -
Η ΠΟΛΗ
Η πόλη. Ανοχύρωτη με βαριά
τα τσιμεντένια της πόδια στέκεται περιμένοντας “- ή ταν ή επι τας”-
οι αντοχές της έχουν πιά τελειώσει, η τσιμεντοποίηση “ για ν’ αποφύγουμε τον κουρνιαχτό”- έχει ολοκληρωθεί και η κότα με τα χρυσά αυγά
φάνηκε πως ήταν ωραίο παραμύθι θρύλος μακρυνός και ψεύτικος αχός. Τώρα πιά στο Κτήμα το περίφημο με τους ωραίους κήπους, κάποια μικρά, άνυδρα δενδράκια έμειναν μόνο ν’ αργοκουνιούνται με το φύσημα του αέρα, χωρίς στ’ αλήθεια ένα σκοπό, στην τσιμεντένια πόλη.
1.5.2021
Πάφος
- 35 -
- 36 -
ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ
Απ’ τη βεράντα μου ψηλά
βλέπω την πόλη που γερνά
- κι αυτή όπως εγώ
να σκαρφαλώνει με αγκομαχητό στ’ ανήφορο ιδρωμένη κι ατημέλητη
σαν ανορθογραφία. Οι στέγες της αλλού γερτές
από το βάρος των παλιών
κεραμιδιών κι αλλού με τα τσιμέντα τους γεμάτα ανόμοιες ρωγμές σε αντίθεση με τις ωραίες
πολύχρωμες αυλές με- ακόμα ανθισμένα τα φθινοπωρινά
λουλούδια. Ειν’ όμορφη η πόλη κι ας της χύνουν οι αγύρτες βιτριόλι
κι ας λυμαίνονται τα κάλλη της ασύστολα οι εμπόροι.
Η πόλη μου, μιά χούφτα όλη κι όλη η πόλη που αγαπώ, η πόλη
του φθινόπωρου που πιά απ’ τη βεράντα μου ψηλά ίσως δεν ξαναδώ.
Σεπτέμβρης 2017
Πάφος
- 37 -
- 38 -
ΧΕΙΜΩΝΑΣ
Μέσα στη βαρυχειμωνιά, όταν έξω βρέχει εγώ στον τζίτζικα θα ανοίξω για να μπεί και μιά γωνιά θα δώσω για να ξαποστάσει, τα βρεγμένα του φτερά μπροστά στο τζάκι στη νισκιά * ν’ απλώσει να στεγνώσει. Γιατί κι ο μέρμηγκας σαν τρέχει ολημερίς στον ήλιο για φαΐ, απ’ το τραγούδι παίρνει δύναμη του τζίτζικα το τρέξιμο ν’ αντέξει της ζωής
και χαίρεται όταν στ’ αυτιά του ρυθμικά αντιλαλεί στην αντηλιά την καλοκαιρινή, μέσα από
τα δένδρα, του τζίτζικα η γνώριμη φωνή. Αν μάζεψε ο μέρμηγκας με πάθος τροφή για όλο τον χρόνο, ο τζίτζικας τραγούδησε δίνοντας χαρά κι ας ήξερε πως θα του πουν ότι έχει κάμει λάθος.
Φεβράρης 2017
Πάφος
* Νισκιά: Η αρχαία Εστία, λέξη που διατηρήθηκε ατόφια στην Κυπριακή Διάλεκτο
- 39 -
- 40 -
ΑΝΟΙΞΗ
Απρόσμενα άρχισε φέτος η άνοιξη να χορεύει σε μιά υπόκρουση χωρίς ρυθμό. Αφωνοι την κοιτάμε να σαλεύει πετώντας τα διάφανα πέπλα
με ασύλληπτα στριφογυρίσματα στο γρήγορο χορό. - πού είναι άνοιξη τα χρώματα σου; - πού ειν’ οι εικόνες κι η ευωδιά σου; - πού είναι η γλύκα μες τον αέρα τα κελαηδίσματα σαν αρχίζει η μέρα; Χορεύει η άνοιξη και φαίνεται σ’ όλους πως ο χορός της δεν θα τελειώσει πως θάναι ατέλευτη των πέπλων η πτώση... Λικνίζεται η άνοιξη μα ο χρόνος τρέχει κι η αλληλουχία των εποχών είναι αναπόφευκτη αναμενόμενη και δεδομένη.
31.3.2020
Πάφος
- 41 -
- 42 -
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
Είναι όμορφη η ζωή, με τα γλυκά της Πρωϊνά το καλοκαίρι σαν τραγουδούν οι τζίτζικες μαζί
με τα πουλιά επάνω στα γερτά κλαδιά της γέρικης αμυγδαλιάς. Αργοκουνιέται ακόμα η λευκή κουρτίνα στ’ ανοιχτό παράθυρο - δώρο ανάλαφρο της νύχτας τ’ αεράκι - και νιαουρίζει “ καλημέρα” ο γάτος απλωμένος
στο περβάζι δίπλα στη γλάστρα με την ανθισμένη τη γαρυφαλιά. Πόδια ξυπόλητα - χαμόγελα πλατιά λουλούδια, μυρωδιές, χρώματα
ζωηρά πέταλα τρυφερά, περήφανα υψωμένα και φύλλα καταπράσινα δροσίζουν τον αέρα μες το γαλάζιο τ’ ουρανού
και το χρυσό το ήλιου
του καλοκαιρινού σκορπίζεται σε μύρια άσπρα βότσαλα η χαρά του πρωϊνού.
Ιούλης 2019
Πάφος
- 43 -
- 44 -
Γραμμένο για τον
εγγονό μου Ανδρέα
ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ
Μικρέ μου πρίγκηπα! Καραβοκύρη των ημερών που έρχονται σε βλέπω ήδη - με τα μαύρα σου μαλιά
ν’ ανεμίζουν - ανεβασμένο στο μεγάλο κατάρτι της ζωής να διαφεντεύεις τα πέλαγα
της γνώσης της αγάπης και της στοργής χαιρετώντας με κόκκινο μαντήλι
τη μάνα σου που στέκεται ολόρθη στο μεγάλο βράχο της υπομονής.
.
17.8.2021
Πάφος
- 45 -
- 46 -
- 47 -
- 48 -
ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΟΥ
Τα ποιήματα μου θάθελα να δώ, όχι σε τραπεζάκι δίπλα στο βάζο τ’ ακριβό σε ρόλο οπωσδήποτε διακοσμητικό
αλλά σε τοίχο ξεφτισμένο, σαν γκράφιτυ
σε μιάς πλατείας τη γωνιά κοντά στ’ αδιάβατο στενό
εκεί, που ίσως ένα απόγευμα μουντό
κάποιος τα δεί περαστικός
και- κάπως ξαφνιασμένος - τα διαβάσει μοναχός.
25.11.2019
Πάφος
- 49 -
- 50 -
- 51 -
- 52 -
ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Η Λένια Σοφοκλέους σπούδασε δημοσιογραφία στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης στη Ρωσσία.Εργάστηκε για χρόνια ως δημοσιογράφος σε εφημερίδες, ράδιο και τηλεο πτικούς σταθμούς. Υπήρξε μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών. Ακτιβίστρια σε εκδηλώσεις υπέρ της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος,τόσο με τις πράξεις της, όσο και στα άρθρα της, υπερασπίζεται με πάθοςτην ανάγκη διατήρησης του ελάχιστου πράσινου που έμεινε να προστατεύει τον πλανήτη μας. Οι ποιητι κές της συλλογές, η νουβέλλα της “ το μπλέ παγκάκι”, διηγήματα και θεατρικά της κείμενα, βρίσκονται στις βιβλιοθήκες κοινοτή των και πανεπιστημίων σε διάφορες χώρες του κόσμου, όπως η περίφημη γυάλινη βιβλιοθήκη “Γκαριμπάλντι” στην Ιταλία, το Ελληνόφωνο τμήμα του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, στο Χάρ βαρντ, στην Αγία Πετρούπολη, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο
Θεσσαλονίκης, στο Πανεπιστήμιο Κύπρου και αλλού. Αυτή είναι η έκτη ποιητική της συλλογή.
- 53 -
- 54 -
- 55 -
- 56 -
Τυπώθηκε στο τυπογραφείο ΤΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Οδός Ρένου, Ευτέρπη Κωρτ 8046 Πάφος
ISBN: 978 - 9963 - 2046 - 7 - 0
- 57 -
- 58 -
